Coober Pedy

Inmiddels alweer gearriveerd in Darwin. We hadden de afgelopen dagen praktisch geen Wifi. Bij een roadhouse onderweg nog wel wat kunnen appen maar m’n blog bijwerken, geen kans!!
Dus nu dan maar met terugwerkende kracht…..(in behapbare brokken…)

Na een lange rit ’s avonds aangekomen in Coober Pedy. Een behoorlijke afstand door een prachtige omgeving. Uiteindelijk val je dan toch in slaap….. eigenlijk zonde. Mooi groen nog overal omdat het zoveel geregend heeft. Strak blauwe lucht met bronsrode bergen en paden. Wat een plaatje… Volledig verlaten en uitgestrekt. Verdwalen hier betekent je dood. Er is geen enkel aanknopingspunt waar je je op kunt focussen en geen bereik. Dus te voet op zoek gaan naar hulp is een no go. Te ver weg, te warm, te gevaarlijk….. dodelijke slangen. En gevonden worden is al net zo kansloos in deze uitgestrekte vlakte. Bij je auto blijven is je beste kans….
Het was al donker toen we aankwamen bij onze slaapplaats onder de grond. Een oude opaalgrot. Een snelle, gore hap lasagne gegeten bij John, de plaatselijke pizzaboer. Met z’n allen de bus weer uitladen, keukentje inruimen, onze stapelbedjes opmaken en plat. Buiten kan het tot 50 graden worden maar onder de grond is er een constante temperatuur van 21 graden het hele jaar door en er zijn geen nare vliegen. Dus heerlijk geslapen. Blij met m’n oordoppen!!

De volgende ochtend met z’n allen ontbeten. Vandaag een relax dagje. Ik ga lopend een beetje de omgeving verkennen. Een gehucht van twee keer niks. Zo’n 90% van de bewoners van Coober Pedy woont ondergronds. Je ziet overal wel veranda’s tegen een rots met een deur maar verder geen huis. Bovenop schoorstenen. Wat anders dan een Vinex wijk. Een rondleiding gekregen ondergronds met een film over het ontstaan van de opaal industrie in Australië. Natuurlijk de nodige opaalsteentjes bewonderd. Niks gekocht Mark JJ…

Een ondergrondse katholieke kerk bezocht en een kangoeroe opvanghuis. Gewonde of door de moeder verlaten beestjes. We mochten voeren en knuffelen. Er was ook een baby kangoeroetje van 6 maanden oud. Hij kreeg de fles en kon nog niet goed lopen. Moet dat een paar keer per dag oefenen.. super lief.

Merendeel van de groep ging de bus weer in voor een rondleiding in de omgeving. Daar had ik geen zin in. Even geen bus. Naast onze grot was een opaalmuseum met Wifi…hendig! Heb me buiten in de schaduw met vliegennetje op m’n koppie geïnstalleerd om dit blog bij te werken. Kreeg zelfs al m’n foto’s geüpload… Heerlijk rustig...

Aan het eind van de middag met z’n allen aan de borrel voor de grot en met een aantal een grote pan Spaghetti gemaakt. We zitten dan wel down under maar eten verdacht vaak Italiaans….

In de ochtend vroeg opgebroken en de bus, inmiddels vakkundig, ingepakt. Nog verder de outback in. We rijden het Northern Territory binnen. Weer een andere tijdszone. De klok mag een uur terug.