Vilanculos

Na het ontbijt, bij Jolly Rogers, rijden we naar het centrum van Inharrime om wat Metical te pinnen en een simkaartje voor iedereen te kopen.

Er is maar 1 ATM dus we sluiten braaf aan in de rij. 

Rob en Lori gaan op pad voor alle simkaartjes. Haar Portugees is hierbij wel erg handig. 

Ze heeft de 8 meisjes die haar de simkaartjes verkopen, mogen uitleggen hoe alles werkt. Verbazing en plezier. Kennelijk heeft Movitel daar zo maar wat mensen neergezet en gezegd succes ermee. Ondertussen wandelt de rest wat door de rommelige straatjes van gravel met overal standjes waar mensen hun spullen verkopen. Wij zijn de attractie...

Twee uur verder zijn we weer op weg. We hoeven vandaag maar 450 km maar het gaat allemaal als dikke stroop tegen de heuvel op. 

We worden niet veel verder aan de kant gezet door een groep laser-agenten. Er wordt heel veel gelaserd, op de hoofdweg naar het noorden, dat was ons al gezegd en hadden we ook al wel gemerkt. We hadden zeker te hard gereden maar zeker niet zoveel te hard als werd beweerd.

Of we meteen even wilde dokken... We wisten ook dat er veel nep-agenten of foute agenten hun slag proberen te slaan dus dat wij daar een keertje mee te maken zouden krijgen was geen verrassing. Dit was overduidelijk afdeling "foute agent". Een boel gedoe maar uiteindelijk, na het dreigen met het bellen van een fraudenummer, kregen we de rijbewijzen terug en konden we weer door.

Pioefff... okee, iets minder vaart erin dus. Rijdend via zandwegen, in het donker, rechts en links rieten hutjes, vertrouwend op Google maps, komen we uiteindelijk aan bij Archipelago Resort. 

We hebben hier twee prachtige houten vila's op palen met een rieten dak. Ook hier zijn we de enige gasten. Het personeel in het restaurant mag pas naar huis (2,5 uur lopen) als wij klaar zijn met eten, dus ook hier dumpen we snel onze spullen want we willen natuurlijk wel nog wat eten. 

Wat een sfeervol, goed onderhouden en vriendelijk geheel. Meteen aan zee, idyllisch gewoon. We gaan hier 4 nachtjes logeren... wauww...